Wiązania akrylu z tkankami zęba

W roku 1955 Michael Buonocore zastosował koncepcję wiązania akrylu z tkankami zęba. Początkowo pomysł ten nie wzbudził wielkiego zainteresowania w środowisku stomatologicznym. Dzisiaj podstawę nowej ery w zachowawczej rekonstrukcji zębów stanowi połączenie systemów wiążących i żywic kompozytowych. W celu wyeliminowania wad akrylu zostały zsyntetyzowane żywice bis-GMA, poliuretanowe oraz dimetyloakrylaty tricyklodekanolu.

Historia
Pierwsze prace Buonocore wykazały, że wiązania akrylu z tkankami zęba mogłoby być znacznie wzmocnione, jeśli szkliwo najpierw zostałoby wytrawione kwasem fosforowym. W 1962 roku Raphael Brown wprowadził nową żywicę, produkt reakcji połączenia bisfenolu A i glicydolu metyloakrylatu, który w skrócie nazwano żywicą bis-GMA. Produkt ten pierwotnie sprzedawany był w postaci zestawu proszek-płyn lub pasta-pasta, czyli jako żywica utwardzana chemicznie. W 1972 roku zostały zsyntetyzowane żywice utwardzane światłem u ltrafioletowym. Dzięki temu czas pracy i czas utwardzania zostały dokładnie określone, a także poprawiły się właściwości fizyczne. Ostatnio wprowadzono żywice utwardzane światłem widzialnym. Udoskonalono cząstki wypełniaczy używanych w żywicach. Ilość wypełniacza wzrosła powodując lepsze właściwości fizyczne, a wielkość cząstek zredukowano uzyskując lepszą polerność. Początkowo żywice kompozytowe i systemy wiążące były przeznaczone do wypełniania zębów przednich. Później poszerzono możliwości ich zastosowania w stomatologii estetycznej.
Obecnie możliwe jest wiązanie żywic kompozytowych ze:

1. szkliwem,
2. zębiną i cementem,
3. istniejącymi wypełnieniami z żywic kompozytowych,
4. porcelaną,
5. metalem.

Zastosowanie najnowszych technologii pozwoliło na wiązania akrylu z tkankami zęba, produkcję żywic kompozytowych o wyjątkowych parametrach, których proces polimeryzacji mogą inicjować: światło, temperatura i ciśnienie. Otrzymujemy materiał plastyczny o właściwościach fizycznych bardzo zbliżonych do optymalnych, których przyleganie brzeżne do modelu, a następnie do zęba jest lepsze niż przy zastosowaniu porcelany a starcie uzębienia przeciwstawnego jest mniejsze. Dlatego przyszłość żywic kompozytowych wygląda bardzo obiecująco.

Podstawy chemiczne
Żywice kompozytowe zbudowane są z trzech faz:

1. matrycy,
2. fazy rozproszonej,
3. substancji wiążącej.

Matryca składa się z żywic: bisfenolowego A metyloakrylatu glicydolu i uretanu lub dimetyloakrylatu tricyklodekanolu (podobny do bis-GMA chemicznie, ale nie pod względem geometrii przestrzennej; jest bardziej nasycony, stąd cechuje się mniejszą absorpcją wody). Większość żywic zawiera mieszaniny dwóch pierwszych polimerów w różnych proporcjach. Inne żywice dodaje się w celu uzyskania odpowiedniej lepkości i zmiany stosunku materiału do wody.

Polecamy skontaktować się z kliniką Stankowscy-Białach, w której wykwalifikowani specjaliści z największą starannością dobierają i wykonują protezy stomatologiczne a także wszelkie rodzaje mostów protetycznych w ramach usług protetyka Poznań. Ponadto są specjalistami w zakresie usług implanty Poznań.