Analiza modeli orientacyjnych

Przy planowaniu leczenia protetyczno-implantologicznego analiza modeli orientacyjnych musi być przeprowadzona bez wyjątków także u pacjentów z bezzębiem. Modele badawcze, wykorzystując łuk twarzowy i odpowiednią rejestrację zwarcia, należy umocować w artykulatorze lub w prostych przypadkach w okludatorze. Linię graniczną między błoną śluzową ruchomą a nieruchomą w jamie ustnej należy przenieść na model. Z punktu widzenia implantologii prawidłowa ocena bezzębnej szczęki i żuchwy bez uwzględnienia ich przestrzennej relacji nie jest możliwa.

Polecamy skontaktować się z kliniką Stankowscy-Białach, w której wykwalifikowani specjaliści z największą starannością dobierają i wykonują protezy stomatologiczne a także wszelkie rodzaje mostów protetycznych w ramach usług protetyka Poznań. Ponadto są specjalistami w zakresie usług implanty Poznań.

Analiza modeli orientacyjnych

Na podstawie zaartykulowanych modeli stwierdza się, czy u pacjenta, u którego ma być wykonana implantacja, korzystna jest pionowa odległość żuchwy i szczęki dla wprowadzenia wszczepów śródkostnych z odpowiednią suprastrukturą. Przy silnie rozbudowanej bezzębnej szczęce i żuchwie dla konstrukcji protetyczno-implantologicznej odległość między wyrostkowa może być za mała.
Często w tego typu przypadkach wyrostki zębodołowe mają dodatkowo kształt szablowaty niekorzystny dla implantacji, należy wówczas rozstrzygnąć, czy poprzez odpowiednią alweolektomię przed lub w czasie zabiegu implantacji można poprawić
tę sytuację. W przypadku zaawansowanej atrofii odległość między bezzębną szczęką i żuchwą może być skrajnie duża. Sytuacje wyjściowe tego rodzaju tylko w rzadkich przypadkach nadają się do leczenia protetyczno-implantologicznego za pomocą stałych, warunkowo ruchomych protez (IV koncepcja leczenia).

Należy ocenić, czy występuje prawidłowa relacja przestrzenna (I klasa A n g l e ’a ) żuchwy do szczęki, prognacja (II klasa A n g l e ‚ a) lub progenia (III klasa A n g l e ’a ) . Pacjentów ze skrajną II lub III klasą A n g l e ’a ocenia się jako trudnych do leczenia protetyczno-implantologicznego. Z tego względu trzeba zrezygnować ze stałych konstrukcji typu protez lub mostów ekstensyjnych (IV koncepcja leczenia).

I klasa A n g l e ’a

W relacji I klasy A n g l e ’a , na skutek różnych form resorpcji szczęki i żuchwy, mogą powstawać niekorzystne dla leczenia protetyczno-implantologicznego sytuacje wyjściowe. W szczęce łuk bezzębnego wyrostka zębodołowego może mieć kształt litery „U ”, w żuchwie kształt litery „V”, i odwrotnie. Umiejscowienie i zorientowanie osi implantatów w tych przypadkach należy wykonać bardzo dokładnie, zwłaszcza w IV koncepcji leczenia, gdyż w innym wypadku mogą wystąpić znaczne problemy estetyczne, higieniczne i zwarciowe przy wprowadzaniu protetycznej suprakonstrukcji. Bez odpowiedniego planowania może powstać sytuacja, w której pojedyncze implantaty pozostaną w szczęce lub żuchwie przykryte błoną śluzową i nie będą mogły być wykorzystane protetycznie (sleeping implants), jest to sytuacja niezadowalająca od strony nic tylko medycznej, ale także sprzyjająca powikłaniom, np. tworzeniu się przetok. Jeżeli występuje znaczna resorpcja szczęki w kierunku podniebiennym i przewiduje się wykonanie implantatów, wówczas konstrukcje ruchome (I do III koncepcji leczenia) są k o rzystniejsze estetycznie i funkcjonalnie, gdyż dzięki nim w protezach ruchomych można odbudować zresorbowane części szczęki. Po zdjęciu konstrukcji łatwiej też przeprowadzać zabiegi higieniczne w zakresie implantatu.