Naturalny wygląd ostatecznego uzupełnienia

Dobrymi pomocami edukacyjnymi są licówki porcelanowe zrobione tak, aby pasowały do przygotowanej struktury zębów lub modeli. Demonstrują one charakter tej techniki i naturalny wygląd ostatecznego uzupełnienia.

Najlepszą pomocą w edukacji pacjenta jest książka lub album ze zdjęciami zawierający fotografie wykonane przed i po leczeniu reprezentatywnych przypadków. Te materiały edukacyjne można zakupić w sklepie, ale również może je wykonać stomatolog.

Przygotowanie zęba
Forma zarysu opracowania zęba pod licówkę porcelanową zależy w dużym stopniu od zakresu koniecznych zmian koloru, który wpływa na umiejscowienie końcowych linii interproksymalnych i przydziąsłowych a także na naturalny wygląd ostatecznego uzupełnienia. Statyczny obszar widoczności a dynamiczny obszar widoczności. Cała struktura wargowa zęba, włączając w to część dziąsłową i obszar bezpośrednio przylegający wargowo do obszaru kontaktu z sąsiednim zębem (wargowa część przestrzeni międzyzębowej), jest widoczna wtedy, gdy ilość światła i odległość patrzącego są optymalne. Ten statyczny obszar widoczności pojawia się, gdy pacjent siedzi na fotelu stomatologicznym pod odpowiednim oświetleniem i z w pełni odciągniętymi wargami. Statyczny obszar widoczności różni się wydatnie od rzeczywistego, dynamicznego obszaru widoczności odsłoniętego podczas normalnych czynności fizjologicznych. Dynamiczny obszar widoczności wargowej części przestrzeni między zębowej kształtowany jest częściowo przez perspektywę patrzenia. Szczególny wpływ mają cienie rzucane przez sąsiednie struktury. Warga, kształt i umiejscowienie przylegających zębów oraz budowa dziąsła, są tak samo ważne jak kształt, odcień i pozycja zęba, który obserwujemy. Dynamiczny obszar widoczności części dziąsłowej jest określany przez pozycję warg podczas maksymalnego uśmiechu (wysoka linia uśmiechu).

Minimalna zmiana lub brak zmiany koloru
Proksymalne linie końcowe. Z wyjątkiem przypadków, w których występują odstępy między zębami preferowana jest skośna proksymalna linia końcowa. Obszary proksymalne przylegające do szczelin między zębami powinny mieć linie końcowe w postaci ostrych krawędzi. Kiedy różnica odcieni pomiędzy zębem po opracowaniu i zamierzanym uzupełnieniem ostatecznym jest minimalna, skośne proksymalne linie końcowe są umiejscowione w sposób lekko wargowy (około 2 mm) w stosunku do miejsca kontaktu z sąsiednim zębem.

Polecamy skontaktować się z kliniką Stankowscy-Białach, w której wykwalifikowani specjaliści z największą starannością dobierają i wykonują protezy stomatologiczne a także wszelkie rodzaje mostów protetycznych w ramach usług protetyka Poznań. Ponadto są specjalistami w zakresie usług implanty Poznań.