Pośrednie metody odbudowy

Pośrednie metody odbudowy żywicami kompozytowymi mogą czasem być wyraźnie korzystniejsze od metod odbudowy bezpośredniej.

Technologia się ciągle rozwija, więc można oczekiwać znacznego wzrostu zastosowania żywic kompozytowych poddawanych obróbce laboratoryjnej. Podczas utwardzania żywicy kompozytowej w jej matrycy dochodzi do skurczu polimeryzacyjnego. W metodzie bezpośredniej taki skurcz może powodować
powstawanie szczeliny brzeżnej tam, gdzie sita wiązania jest najsłabsza, czyli w miejscu połączenia zębiny z kompozytem. Jeśli żywica utwardzana jest światłem, ciepłem lub innymi metodami w laboratorium, skurcz występuje zanim zostanie ona związana w ubytku.

Polecamy skontaktować się z kliniką Stankowscy-Białach, w której wykwalifikowani specjaliści z największą starannością dobierają i wykonują protezy stomatologiczne a także wszelkie rodzaje mostów protetycznych w ramach usług protetyka Poznań. Ponadto są specjalistami w zakresie usług implanty Poznań.

Dlatego tylko cienka warstwa wiążącej żywicy kompozytowej kurczy się w przestrzeni pomiędzy wypełnieniem a zębem. W rezultacie szczelina brzeżna jest mniejsza, dzięki czemu obniża się prawd o podobieństwo występowania
brzeżnych nieszczelności, nadwrażliwości na materiał wypełnienia, powstawania próchnicy wtórnej i przebarwień. Dodatkowo badania wykazały, że niektóre
techniki laboratoryjne (np. techniki z użyciem ciśnienia lub próżni i cieplnych lub świetlnych katalizatorów oraz te, które wykorzystują obróbkę
cieplną po obróbce świetlnej lub jednocześnie z nią) dają większy stopień polimeryzacji niż ten, który uzyskujemy jedynie przy użyciu światła. Dzięki temu
poprawiają się właściwości fizyczne – wytrzymałość na rozciąganie i twardość, zapewniając tym samym większą trwałość wypełnienia.

Pośrednie techniki pozwalają stomatologowi na wykorzystanie umiejętności techników dentystycznych. Przewiduje się, że szybki rozwój technologii żywic kompozytowych dostarczy materiałów, które nie tylko będą rywalizowały z porcelaną pod względem wyglądu i właściwości fizycznych, ale rozwiążą również problemy wynikające z jej stosowania. Porcelana jest twardsza od struktury zębów i może powodować ich ścieranie. Żywica kompozytowa nie powoduje przyspieszonego ścierania zębów przeciwstawnych. W przypadku porcelany trudno przywrócić pierwotny połysk jej powierzchni po wykonaniu uprzednich zabiegów dopasowania do zgryzu. Żywicę kompozytową łatwo dopasować, a następnie jeszcze raz wypolerować. L aboratoryjnie ob rab ian a żywica może być naprawiana przy użyciu żywicy światłoutwardzalnej.

W porównaniu z innymi technikami, metody pośrednie zapewniają lepszą kontrolę nad konturami i kontaktami interproksymalnymi i chociaż przy ich użyciu należy zwracać uwagę na szczegóły, to pośrednie techniki zakładania żywic kompozytowych mogą
być w mniejszym stopniu uzależnione od metod obróbki niż techniki bezpośrednie.