Implant zastępujący pojedynczy ząb

Odległość pomiędzy implantem i zębem powinna być nie mniejsza, niż 1,5 mm. Jeśli minimalna odległość nie osiąga tej wartości, przyczep od strony zęba będzie ulegał resorpcji, to z kolei spowoduje zmniejszenie, bądź utratę brodawki między zębowej.

Obecność brodawki zależy od następujących czynników: poziomu kości, ilości tkanki łącznej, oraz podparcia koron od strony proksymalnej. W przypadku implantu w sąsiedztwie zęba, obecność brodawki jest ograniczona głównie poprzez przyczep kości zęba. Podczas gdy obecność brodawki pomiędzy dwoma implantami zależy od ilości obecnej kości w okolicy interproksymalnej. Jeśli dostępna jest wystarczająca ilość tkanki miękkiej, jej wysokość może być zwiększona poprzez zastosowanie ucisku w miejscach interproksymalnych,  ale można się spodziewać tylko nieznacznej poprawy.

Im głębiej wprowadzony jest implant, tym większa powinna być odległość pomiędzy implantem a zębem, ze względu na trójkątny kształt ubytku kostnego.

Po stronie policzkowej implantu również pojawi się krater o szerokości 1,5 mm. Dlatego też, aby uniknąć utraty wysokości kości, kość powinna mieć grubość co najmniej 2 mm, optymalnie 4 mm. Jeśli powyższa ilość kości nie jest dostępna, po okresie remodelingu część policzkowej blaszki kostnej będzie utracona, co znacznie podwyższy ryzyko recesji tkanek miękkich. Tak duża ilość kości po stronie policzkowej głowy implantu nie występuje normalnie i musi być utworzona procedurami augmentacji w prawie każdym przypadku wymagającym estetyki. Oznacza to, że nawet jeśli implant zastępujący pojedynczy ząb został wprowadzony do kości bez ekspozycji gwintu, augmentacja kości okaże się wciąż konieczna.

Polecamy skontaktować się z kliniką Stankowscy-Białach, w której wykwalifikowani specjaliści z największą starannością dobierają i wykonują protezy stomatologiczne a także wszelkie rodzaje mostów protetycznych w ramach usług protetyka Poznań. Ponadto są specjalistami w zakresie usług implanty Poznań.